SAHAR

Bura, Hüseynin Tur vadisidir. Ayağını qoy və dəstəmaz al.

Kişi: Böyük maddi problemim var idi. Yıxılmışdım. İmam Hüseyn hüseyniyyəsinin lütfkarlığı ilə cavab aldım.

Əgər aşiqlərin halqasına daxil olubsansa, demək, çağırılıbsan. Ayaqlarının torpağı olum, gözümün işığı.

Zəncanın bir daha Kərbəla rəngi aldığı gün. Bura, Zəncanın Böyük Zeynəbiyyəsidir.

Qadın: Çox istəyirdim ki, gələm; neçə il idi.

Kişi: Bu hüseyniyyənin əzəməti barədə o qədər deyiblər ki, axırda bu il gəldim.

Kişi: Burada olan eşq və hörmət vəsfolunmazdır.

Kişi: Əzadarlığın mənasını bu şəhərdə hiss etdim.

Bütün vurğunların ucqar yerlərdən gəliblər. Bu kişi nəzirini vermək üçün...

Kişi: Mənim on yaşım olandan bəri atamın bu nəziri var idi; indi də mən davam etdirirəm.

15 yaşlı Əlirza şəfa almaq üçün...

O qədər dərdi olanlar olub ki, Əli Əsğəri görərkən hacət almaq istəyən ürəkləri susubdur.

Ustad Kəlami düz deyirmiş. Bəxtəvərik ki, belə bir mövlamız var.

Sanki tarix təkrar olur və vurğunların hekayətinin də rəvayətçisi var və o, vaxtında gəlibdir.

Rejissor: Bir əsər yaradarkən İmam Hüseynə olan məhəbbətimi ifadə edirəm; onda xas bir mədəniyyət var.

1400 ildən sonra hələ də meydanda süngülər baş qaldırırlar.

Biz yaxşı öyrənmişik ki, başımızı verək, amma zillətə baş əyməyək.

Biz qəti şəkildə bilirik ki, bütün dərd və hacətlərimiz və sənin şiələrinin ürəklərindəki bütün yaralar bəşəriyyət aləminin xilaskarının gəlişi ilə məlhəm tapacaqdır.